Είναι από τα πιο παραδοσιακά ελληνικά Χριστουγεννιάτικα πιάτα, αλλά και κατά την διάρκεια του Χειμώνα, ένα Κυριακάτικο οικογενειακό φαγητό. Aν δεν έχουμε σελινόριζα, βάζουμε περισσότερο σέλινο, περίπου 1½-2 κιλά. Στην παραδοσιακή συνταγή έβαζαν μόνο λεμόνι, αργότερα για να πυκνώσει η σάλτσα την έδεναν με αυγολέμονο. Το αυγό είναι αλήθεια ότι σκεπάζει το άρωμα του σέλινου […]
Δημοσιεύω αυτή την απολαυστική, όλο αρώματα συνταγή στην Χειμωνιάτική της εκδοχή, που μπορεί κάλλιστα να γίνει με μικρή γαλοπούλα 3-4 κιλών σε ένα γιορτινό οικογενειακό τραπέζι. Για να θυμηθούμε και το προ γαλοπούλας γιορτινό τραπέζι. Στον Λημνιώνα της Σάμου μέσα στο πράσινο είναι μια παραδοσιακή ταβέρνα με χωριάτικο φούρνο στην αυλή. Εκτός των άλλων μαγειρεύει […]
Περιεχόμενα Η γαλοπούλα μου θυμίζει τις όμορφες στιγμές που πέρασα στα σεμινάρια της Le Monde. Αφού ετοιμάζαμε την γαλοπούλα στα εργαστήρια, ανεβαίναμε στην τραπεζαρία με τον εορταστικό μπουφέ και ο ιδρυτής της κύριος Μάκης Βελισσαρόπουλος, μας έδειχνε πως την τεμαχίζουμε. Αξέχαστες εμπειρίες. Καλώς ή κακώς ο μιμητισμός και οι νόμοι του εμπορίου μας επέβαλαν το […]
Όταν ακούμε σταμναγκάθι στο νου μας έρχεται η Κρήτη. Ίσως στην Κρήτη, με τα εκατοντάδες βότανα, να του έδωσαν την θέση που του ταιριάζει ενώ σε άλλες περιοχές να το αντιμετώπισαν σαν κοινό αγκαθωτό χόρτο. Το αυτοφυές σταμναγκάθι είναι σπάνιο είδος ραδικιού και φύεται σε απόκρημνα μέρη αλλά πιο παλιά και σε παράλια-στον γιαλό-, εξ […]
Η παστιτσάδα ή παστιτσάδο, διατηρεί το όνομα από την εποχή της Ενετοκρατίας ή Βενετοκρατίας, αλλά μαγειρεύεται στην Κέρκυρα με έναν μοναδικό τρόπο. Η καταγωγή της παστιτσάδας είναι η Βερόνα, με επιρροή αυστροουγγαρική, και ήταν ένα στιφάδο από κρέας αλόγου, λαρδωμένου και μαριναρισμένου σε κρασί και λαχανικά που μένει με μια πυκνή σκούρα σάλτσα (sugo). Σήμερα […]
Όπου στον κόσμο μιλούν για την Ελλάδα, μιλάνε και για τον μουσακά της. Ο «παραδοσιακός» μουσακάς γίνεται με μελιτζάνα. Η μελιτζάνα έχει πατρίδα την Ινδία , αλλά προϋπήρχε και στην Κίνα. Είναι από τα λίγα κηπευτικά που δεν τρώγονται ωμά, λόγω της σολανίνης που περιέχουν. Η ονομασία της προέρχεται από την λατινική. Όσο για την […]
Οι κεφτέδες αυτοί μοσχοβολάνε δυόσμο, που τους κάνει διαφορετικούς από τους ισπανικούς albondigas. Φτιάχνοντάς τους, θυμήθηκα εκτός από την γιαγιά μου, και την κυρία Φένη Πανηγύρη, στο κολλέγιο Αθηνών που μας έλεγε: Κορίτσια, μην μου στύβετε πολύ το ψωμί και το κρεμμύδι. Να είναι αρκετά υγρά για να έχουμε ένα μίγμα αφράτο, που να μη […]
Η κυρία Αλεξάνδρα, όταν έφτιαχνε αυτή την τυρόπιτα, μας έστελνε πάντα στο γραφείο. Την έφτιαχνε στο μεγάλο ταψί του φούρνου. Τα υλικά για αυτήν την ποσότητα ήταν: 15 περίπου φύλα κρούστας, 900-1000 γρ. τυριά τριών ειδών, συνήθως φέτα, γραβιέρα, κασέρι, 6 αυγά, 2 κουταλιές φρυγανιά ή ψιλό σιμιγδάλι, μαζί με τα τυριά, 250 γρ. […]
Στην περίοδο της προ του Πάσχα νηστείας, στις δύο εορτές, του Ευαγγελισμού και την Κυριακή των Βαΐων, επιτρέπεται η κατανάλωση ψαριού. Το έθιμο θέλει στην Ελλάδα την 25η Μαρτίου, να καταναλώνεται ο παστός μπακαλιάρος με σκορδαλιά. Ο παστός βακαλάος ή μπακαλιάρος, ονομάζεται και ψάρι του βουνού, γιατί βρίσκεται εύκολα, όλον τον χρόνο και στις […]
Την συνταγή, μου την έδωσε η κυρία Μυρτώ, που την γνώρισα στο καράβι, για την Οινούσα. Στην Γαλλία, όπως είπαμε σε προηγούμενο κεφάλαιο, το εορταστικό τους πιάτο, γλυκό ή αλμυρό, στις 2 Φεβρουαρίου, είναι οι κρέπες. Καιρός όμως, να γνωρίσουμε και τα ελληνικά αυγοκαλάμαρα. Είναι μια παλιά συνταγή, που συναντάμε στην Χίο και στις Οινούσες, […]