Αγαπητοί μου φίλοι να που έφτασε ο καιρός τα προϊόντα της οικιακής οικονομίας, όχι μόνο από τα χρόνια της γιαγιάς μας, αλλά από τον 5ο ή και 6ο αιώνα π.Χ, να θεωρούνται τα πλέον υγιεινά στην βιομηχανοποιημένη εποχή μαςΈχουμε μιλήσει για το έψημα ή πετιμέζι
Είχαμε μιλήσει για τον Βικέντιο Μπελίνι, από την Σικελία, τον πατέρα της όπερας Νόρμα, στην συνταγή ζυμαρικά αλλα Νόρμα. Σήμερα θα αναφερθούμε στον μεγάλο ζωγράφο της αναγέννησης τον Τζιοβάνι Μπελίνι, από την Βενετία, που έδωσε το όνομά του σε ένα κοκτέιλ. Στην Βενετία ο Giuseppe
Είμαστε στην εποχή της αφθονίας των ροδάκινων, με τα αδέλφια τους τα νεκταρίνια.Στο ίδιο γένος υπάγονται όλα τα αμυγδαλοειδή (prunus), όπως τα κεράσια, τα βύσσινα, τα δαμάσκηνα, τα βερίκοκα, και άλλα πολλά είδη και υποείδη.Μαζί με αυτά όμως έχουμε και αρκετό καύσωνα, οπότε ένα δροσιστικό
Τέτοια διαμαντάκια αποτυπώματα σίγουρα δεν υπάρχουν ούτε στο αρχείο αποτυπωμάτων του FBI. Ο αντίχειρας, το μεγάλο δάχτυλο του χεριού μας όπως το λέμε, παίζει ίσως τον πιο σπουδαίο ρόλο ανάμεσα στα δάχτυλά μας. Χωρίς αυτόν δεν θα μπορούσαμε να πιάσουμε ούτε το μολύβι να γράψουμε,
Όπως θα έχετε καταλάβει φίλοι μου, εγώ γι αλλού ξεκινάω αλλού πάω και καθ οδόν ξαναλλάζω πορεία γιατί το μυαλό μου με πάει ως και μισόν αιώνα πίσω.Αλλά για να μην σας κουράζω θα σας το εξηγήσω αμέσως. Πήγα το πρωί στου Αβακιάν και πήρα
Αγαπητοί μου φίλοι, οποιαδήποτε εποχή του χρόνου, με κρύο ή καύσωνα, μια καλή παρέα ζητά το ουζάκι ή το κρασάκι της. Έτσι, απρογραμμάτιστα πολλές φορές, κι είναι πιο καλά. Χωρίς άγχος, με ένα πρόχειρο μεζέ που θα έχουμε προνοήσει για κάτι τέτοιες στιγμές.Ένας τέτοιος μεζές
Μια βραδινή συνομιλία μου με τον Georges στο Παρίσι ήταν η αιτία αυτής της συνταγής. Συζητούσαμε για τσιπουρομεζέδες οπότε έριξε την ιδέα για τις πιπεριές γεμιστές με σουτζούκι και τυρί.Ακολούθησαν πολλές διαβουλεύσεις, και το αποτέλεσμα ήταν να με βρίσκει η άλλη μέρα, μέσα στον καύσωνα
Ο φρέσκος αρακάς (πίσον το ήμερον) τρώγεται φρέσκος ως λαχανικό. Όταν όμως ξεραθεί, όπως και τα φασόλια ή τα κουκιά, ως όσπριο -το μπιζέλι-, που είναι αρκετά αμυλώδες αγαπητό και στους αρχαίους Έλληνες, σύμφωνα με τους Δειπνοσoφιστές 1, κυρίως σε μορφή πουρέ (έτνος). Αφορμή να
Μόλις κόπασε μια μικρή αμμοθύελλα στην έρημο. Ο μικρός πρίγκιπας ανέβηκε σε ένα ύψωμα. Ένας κήπος με λουλούδια, σαν σε όνειρο, ανοίγονταν μπροστά του, κι έμοιαζαν όλα με το άνθος του πλανήτη του. – Καλημέρα, είπε ο μικρός πρίγκηπας. – Καλημέρα, είπαν τα τριαντάφυλλα. –
Κυριακή πρωί και δεν ξέρω γιατί ξύπνησα με την εικόνα της Μαρίνας και συγκεκριμένα της φωτογραφίας που είμαστε στο μπαλκόνι της και στο βάθος φαίνεται ο Βεζούβιος. Μάλλον με ξύπνησε η θύμιση της φωνής της.– Βάαασω, μου έλεγε με την ναπολιτάνικη προφορά που είχε πλέον
