Η γκαζιερα της Κας Κατερίνας. Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
Η φίλη μου Κατερίνα μας εξηγεί την ετυμολογία της λέξης “ σοφικό”. Η ιστορία που διηγείται είναι αληθινή, επιμένει . Πώς να χαλάσουμε χατίρι στην Κατερίνα; Και… φυσικά, συνέβη στην Ικαρία.
Μια φορά, λέει, μια Καριώτισσα δεν είχε τίποτα να μαγειρέψει. Βγαίνει λοιπόν στο περιβόλι της και μαζεύει ό,τι απέμεινε: δυο τρία κολοκυθάκια, μερικές πιπεριές, μελιτζάνα, κρεμμύδι κ.λ.π. Τα έριξε στο τηγάνι όλα μαζί, με το λάδι και τα σκέπασε. Τότε μαγειρεύανε έξω, στα ξύλα, ή στην γκαζιέρα, με το τηγάνι. Έφτιαξε ένα φαΐ τόσο ωραίο που δεν το περίμενε.
Το απόγευμα, που γύρισε ο άντρας της, του λέει : Άντρα μου έφτιαξα ένα φαγητό, που το ευχαριστήθηκα .
– Εμένα μάφηκες ;
– Σό ΄φικα, σό΄φικα. ( σου αφήκα ) .
Το διηγήθηκε λοιπόν με καμάρι και στις άλλες νοικοκυρές, που το έφτιαξαν και διαδόθηκε σαν σοφικό από το “ σό΄φικα” , που απάντησε η πρώτη στον άντρα της.
Ο άντρας της Κατερίνας λέει: Αυτό το φαΐ πρέπει να το λένε φιλοσοφικό. Με τόσο λίγα υλικά μπόρεσαν να πετύχουν ένα τέτοιο γευστικό πιάτο.
Άσχετα με την ετυμολογία, η Κατερίνα το μαγειρεύει καταπληκτικά!
Το μαγειρεύουν στο τηγάνι, ακόμη, σε χαμηλή φωτιά, όπως παλιά στην γκαζιέρα , που οι νέοι μας δεν την έφτασαν. Εγώ θυμάμαι τη Σμυρνιά γιαγιά μου, που όταν βούλωνε το μπεκ, της γκαζιέρας, που περνάει το πετρέλαιο, έπαιρνε την βελόνα, για να το
« ξεφτιλίσει» όπως έλεγε, δηλαδή να βγάλει τις βρωμιές. Η βελόνα ήταν ένα λεπτό έλασμα το οποίο είχε κάθετα στην στην άκρη του, σαν Γ, μια πολύ λεπτή βελόνα, για να χωράει στο μπεκ.
