Mamavasso, βάφτισε ο γιος μου, την σελίδα που μου έφτιαξε, στο διαδίκτυο. Έτσι με γνωρίσατε οι πιο πολλοί και σας ευχαριστώ για την υποστήριξή σας. Δεν γνωρίζω πολλά σχετικά με την κουζίνα. Έχω παρακολουθήσει βέβαια, πάνω από 600 ώρες σεμινάρια μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής, όμως είναι ένα τίποτα , μπροστά στις σπουδές και τις εμπειρίες ενός καταξιωμένου σεφ. Έχω κάνει έρευνες ετών, όμως δεν είμαι παρά μια απλή μαμά , με αγάπη για την παραδοσιακή κουζίνα, κυρίως , και την μυθολογία μας.
Πριν την περιγραφή του παστοκύδωνου, που θα δημοσιεύσω αμέσως, επιτρέψτε μου να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις μου. Δεν είμαι αυθεντία, ούτε μπορώ να προσεγγίσω το θέμα από όλες τις πλευρές. Είναι απλές σκέψεις.
Στην Ισπανία , το παστοκύδωνο τρώγεται μαζί με τυρί manchego, και συνδυάζεται με ισπανικό κρασί sherry ή Madeira. Επειδή είναι ένα από τα γλυκά της παραμονής των Χριστουγέννων, Nochebuena, όταν το φτιάξουν , το βάζουν ζεστό, σε χαμηλό σκεύος με ανάγλυφο σχέδιο στο εσωτερικό κάτω μέρος, ώστε όταν το ξεφορμάρουν να είναι ευπαρουσίαστο. Μπορεί να γίνει και σε μικρές , ατομικές φόρμες.
Στην Νότιο Γαλλία, στην Προβηγκία, αποτελεί ένα από τα 13 Χριστουγεννιάτικα γλυκά , ξηρούς καρπούς και φρούτα , που παραθέτουν στο τραπέζι, μέσα σε εορταστική πιατέλα και που συμβολίζουν τον Χριστό και τους 12 μαθητές του.
Οι φίλοι μου στην Ιταλία, βάζουν μια φέτα παστοκύδωνο, επάνω σε φρυγανισμένο , συνήθως, ψωμί, που έχουν αλείψει με τυρί ricotta.
Εμείς στην Ελλάδα τι κάνουμε με τα παραδοσιακά εδέσματα; Τα υποτιμούμε νομίζω , ως μη καθώς πρέπει, για να το πω κομψά. Όταν όμως μια χώρα πάρει για ένα προϊόν της, την ονομασία Π.Ο.Π , τότε επαναστατούμε . Τότε θυμόμαστε τους αρχαίους και την μυθολογία μας που το αναφέρει από παλιά, γιατί είμαστε, χωρίς αμφιβολία, λαός με ιστορία.
Επαναστατήσαμε για τον μπακλαβά της Τουρκίας, που έγινε Π.ΟΠ. Ήταν δικός μας λέμε, και φέρνουμε παράδειγμα τους Δειπνοσοφιστές του Αθήναιου, που μιλάνε για το κρητικό γάστριν, άσχετα αν το γάστριν, περιγράφεται αναλυτικά, ως είδος παστελιού.
Πόσοι από εμάς γνωρίζουν, για τους αρχαίους ελληνικούς πλακούντες; Μερικά είδη αυτών, γλυκά, ήταν φύλλα ζύμης γεμισμένης με ξηρούς καρπούς, σαν τον μπακλαβά, και ίσως μαζί με φρέσκο τυρί που υπεραγαπούσαν και μέλι, κάτι σαν τα σημερινά σιροπιαστά με φρέσκο τυρί. Λεπτομέρειες ίσως μας απασχολήσουν σε άλλο κεφάλαιο.
Σε κάποιο αμερικάνικο περιοδικό, διάβασα ότι πατρίδα του cheesecake, είναι η αρχαία Ελλάδα. Αυτό το λένε στην πατρίδα του σημερινού cheesecake. Εμείς τι λέμε;
Δεν είμαι από εκείνους που προσπαθούν, με φαιδρότητα καμιά φορά, να αποδείξουν από την προφορά μιας ονομασίας, την δήθεν ελληνική καταγωγή της. Όμως, όταν έχουμε τόσο πλούσια παράδοση, που όλος ο κόσμος όταν μιλάει για Μεσογειακή διατροφή την ταυτίζει με την Κρητική, εμείς πετάμε κάθε τι παραδοσιακό ως «χωριάτικο». Τι θα πει χωριάτικο; Στην επαρχία είναι που έχει επιβιώσει η γαστρονομική μας ταυτότητα , σε μερικές περιπτώσεις ακόμη και αρχαίες ελληνικές συνταγές. Τι έχουμε να πούμε για την «πλατσέντα» και την «γλυκόπιτα» της Λέσβου; Δεν είναι, αντίστοιχα, οι αρχαίοι πλακούντες και ο γλυκίνας που περιγράφει ο Αθήναιος; Τι θα πούμε για τις μελόπιτες της Σίφνου; Για τις γαλατόπιτες; Για τις συκομαίδες; Για τα νησιώτικα λυχναράκια, αυτές τις μικρές τάρτες με το τυρί , το μέλι, την μοναδική χιώτικη μαστίχα και την κανέλα; Τις χαλβαδόπιτες τις Σύρου; Αφήνουμε, μερικά από αυτά, για τους τουρίστες κι εμείς αγκαλιάζουμε πιο πολύ τα ξένα.
Τον μπαλεζέ της Λέσβου δεν τον γνωρίζουμε πολλοί, αλλά όλοι, ξέρουμε την ιταλική panacotta. Εξάλλου, αυτήν μας δείχνουν στην τηλεόραση, γιατί να ψαχνόμαστε; Έτσι;
Ξέρω , αρκετοί Έλληνες ειδήμονες, αγάπησαν και έγραψαν πολλά για την παράδοση αυτού του τόπου, δεν περίμενε εμένα ο κόσμος. Δεν θέλω να αδικήσω κανέναν, από όσους γνωρίζω , τουλάχιστον, για αυτό θα αναφερθώ μόνο στο ζεύγος , Νίκου και Μαρίας Ψιλάκη, που το έργο τους, δεν νομίζω μόνο κατά την γνώμη μου, είναι μια επιστημονική προσέγγιση της κρητικής παραδοσιακής κουζίνας και όχι μόνο.
Πόσα άραγε προϊόντα, συνυφασμένα με τα έθιμα και την παράδοση του τόπου μας, υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα και που είναι καθήκον μας να τα ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ πρώτα και να τα υποστηρίξουμε;
Μην πούμε…άστα …αυτά είναι ξεπερασμένα…. χωριάτικα!
Ευχαριστώ για τον χρόνο σας