Οι γεύσεις είναι ταξιδιάρικες και έρχονται σε μας ή εμείς ταξιδεύουμε και τις … κλέβουμε.
Τον Φεβρουάριο του 2008, ο κύριος Τίμος Πετρίδης, ιδρυτής του εστιατορίου Καλλίστη στην Αθήνα, είχε προσκαλέσει, για έκτη χρονιά, τον φημισμένο chef Feridun Ugumu, του εστιατορίου hunkar, της Κωνσταντινούπολης . Επί μία εβδομάδα παρουσίασε τα πιο αντιπροσωπευτικά πιάτα της Οθωμανικής κουζίνας.
Πριν από ένα γεύμα, παρακολούθησα ένα από σεμινάριό του , στον χώρο του εστιατορίου με δώδεκα διαφορετικές γεύσεις. Ήταν μια απίστευτη εμπειρία.
Μία από τις δημιουργίες του Σεφ ήταν και το hunkar begendi , που σημαίνει ότι άρεσε στον μεγαλειότατο ή άρεσε στην μεγαλειοτάτη, μια που υπάρχουν δυο ιστορίες σχετικά με την προέλευσή του και η λέξη χουνκιάρ είναι ίδια για το αρσενικό και το θηλυκό.
Η πρώτη λέει ότι οι μάγειροι του Σουλτάνου Murad IV (1612-1640), έφτιαξαν αυτό το πιάτο, προσθέτοντας ψημένη και ψιλοκομμένη μελιτζάνα, στη γαλλική σάλτσα μπεσαμέλ , που ήταν στη μόδα. Ο Μουράτ ήταν δύσκολος χαρακτήρας, όπως λέγεται, προφανώς καλομαθημένος, αφού είχε ελληνίδα μάνα.
Η δεύτερη λέει ότι πολύ αργότερα , το 1869, επισκέφτηκε το Ντολμά Μπαχτσέ, προσκεκλημένη του Σουλτάνου Αμπντουλαζίζ, η γεννημένη στην Ισπανία, σύζυγος του Ναπολέοντα Γ, Αυτοκράτειρα Ευγενία. Στο προς τιμή της γεύμα , δοκίμασε και το χουνκιάρ, που τις άρεσε πολύ.
Το πλήρες όνομά της Αυτοκράτειρας Ευγενίας ήταν: Dona Maria Eugenia Ignacia Augustina de Palafox-Portocarrero de Guzman y Kirkpatrick.
Στο τέλος του γεύματος ο Σεφ μας ευχήθηκε:
En kotu gunumuz, boyle olsum!- Μακάρι η χειρότερη μέρα της ζωής σας να είναι σαν τη σημερινή!
