ellinika-pota-apostaxis

Λίγα λόγια για τα ελληνικά ποτά απόσταξης

ellinika-pota-apostaxis
Οι ονομασίες των αποσταγμάτων διαφέρουν ανάλογα την τοποθεσία, τα υλικά, και τον τρόπο της απόσταξης. Θα αναφέρουμε μερικά βασικά στοιχεία των κυριοτέρων ελληνικών αποσταγμάτων. Ποτά που έχουν συντροφέψει πολλές φορές τους μεζέδες μας. Εξάλλου δεν είμαστε ειδικοί.

Ρακή-τσικουδιά-τσίπουρο

Η κρητική ρακή ή τσικουδιά δεν είναι αρωματισμένη, είναι άοσμη, και διαφορετική από το τουρκικό ρακί, από την αραβική ονομασία του, είναι αρωματισμένο με γλυκάνισο, όπως το ούζο.
Η ρακή ή τσικουδιά, παράγονται παραδοσιακά με μονή απόσταξη από τα στέμφυλα ή τσίκουδα, που μένουν όταν παίρνουμε τον μούστο μαζί με ποσότητα μούστου. Το τσίπουρο (από τη λέξη τσάμπουρα του σταφυλιού), παράγεται με διπλή απόσταξη σκέτο ή και με γλυκάνισο.
Η ρακή του εμπορίου είναι από 38-45 vol, περίπου. Υπάρχει και από το πρώτο απόσταγμα, σαν καθαρό οινόπνευμα, που παίρνει φωτιά από μακριά, αλλά αυτή δεν βγαίνει στο εμπόριο.

Ούζο και σούμα

Το ούζο, πιο χαμηλόβαθμο από την ρακή, είναι ανάμιξη νερού και αλκοόλ που προέρχεται κυρίως από μελάσα, αρωματισμένο με γλυκάνισο. Το ούζο Μυτιλήνης παίρνει το μοναδικό άρωμά του από το γλυκάνισο της περιοχής Λισβόρι. Λισβόρι σημαίνει Λέσβου όριο, από τότε που η Λέσβος ήταν ξεχωριστό διαμέρισμα από την Μυτιλήνη. Στην Χίο αποστάζουν διάφορα φρούτα, και το απόσταγμα το λένε σούμα.

Η ρακή στην Κρήτη

Την ρακή στην Κρήτη την πίνουν για πολλούς λόγους. Για να καλωσορίσουν, να συντροφέψουν μεζέδες, στις λύπες, στις χαρές, ως γιατροσόφι, να μεθύσουν αλλά και να …ξεμεθύσουν. Θα σας πω το πως γίνεται αυτό.
Μια χρονιά μας φιλοξενούσε η φίλη μας Φωτεινή, στο Ηράκλειο. Ο άντρας της φιλόξενος, όπως όλοι οι Κρητικοί, μας πήγε ένα βράδυ στο κέντρο που τραγουδούσε ο Ψαραντώνης, μετά από κει στου Γαργανουράκη και κάπου αλλού δεν θυμάμαι ακριβώς. Όπως καταλαβαίνετε το κεφάλι μερικών άρχισε να γυρίζει, γιατί δεν γνώριζαν ότι στην Κρήτη αν δεν θες να πεις άλλο δεν πρέπει να αδειάζεις το ποτήρι γιατί θα σου το γεμίσουν αμέσως. Θεωρούν δε προσβολή να βάλεις το χέρι σου πάνω στο ποτήρι για να τους σταματήσεις.
Όταν γυρίσαμε λοιπόν στο σπίτι των φίλων ο Πορτσάκης έβαλε σε όλους τσικουδιά σε μικρά ποτηράκια σαν δακτυλήθρες, με το «πρόσταγμα» Πιείτε! Ξεμεθάει! Όσοι το ήπιαν είπαν ότι κάτι ζεστό αισθάνθηκαν να τους καίει και αμέσως ένιωσαν καλύτερα. Εγώ δεν πίνω και δεν ξέρω.

Όλα τα ποτά που αναφέραμε πίνονται σε μικρά ποτήρια σκέτα ή σε ποτήρια σωλήνες, μικρότερα από του κρασιού με προσθήκη νερού ή πάγου.

Σε σεμινάριο στην “Καλλίστη”, Μυτιληνιός παραγωγός ούζου μας συμβούλεψε να μην ρίχνουμε κατευθείαν πάγο μέσα στο ούζο. Τα αιθέρια έλαια του γλυκάνισου είναι που δίνουν στο ποτό το γαλακτερό χρώμα όταν προσθέσουμε νερό. Ο πάγος δεν αφήνει να αναπτυχτούν τα αρώματα και όπως τα ξεχωρίζει και τα πήζει γίνονται δύσπεπτα. Προτιμότερο είναι τα παγάκια να μπαίνουν στο νερό και το νερό στο ούζο.
Ακολουθεί λίαν συντόμως συνταγή για ρακόμελο «το «θαυματουργό γιατροσόφι»

Θα χαρούμε να δούμε τη γνώμη και τα σχόλιά σας.