pligouri

Σιτάρι, πλιγούρι ή πνιγούρι, κουσκούς

σιταρι-πλιγουρι-κουσκους

Το σιτάρι, είναι το βασικότερο δημητριακό της μεσογειακής διατροφής  και όλοι το γνωρίζουμε. Αποφλοιωμένο, ολόκληρο, είναι αυτό που χρησιμοποιούν για τα κόλλυβα, αλλά και για το κισκέκ, ένα παραδοσιακό φαγητό, που φτιάχνουν σε γιορτές στη Σάμο, που το συνάντησα, αλλά και στην Βόρεια Ελλάδα. Είναι ολόκληρο στάρι βρασμένο με κρέας, πολλές ώρες, μέχρι να γίνει πουρές. Το βρίσκουμε και σπασμένο , σε άλλες συνταγές. Έχει πολλές ποικιλίες, όπως σκληρό ή μαλακό, το ίδιο φυσικά και το αλεύρι που παρασκευάζεται  από το κάθε είδος. Όσο πιο σκληρό είναι, χρειάζεται  περισσότερα υγρά στις διάφορες  παρασκευές.

Το πλιγούρι, από το τούρκικο pulgur, είναι μεν σπασμένο σιτάρι , αλλά έχει υποστεί θερμική επεξεργασία. Είναι δηλαδή προβρασμένο. Υπάρχει το χοντρό και το πιο λεπτό, που συνηθίζεται περισσότερο . Στην Κύπρο, το λένε πουργούρι.

Τρώγεται ωμό σε σαλάτες, αφού το μουσκέψουμε 2-4 ώρες, ανάλογα τις οδηγίες της συσκευασίας . Αν το βράσουμε για  πιλάφι, το μουσκεύουμε πιο λίγη ώρα και χρησιμοποιείται, όπως το ρύζι, που τα πρόσφατα, σχετικά, χρόνια το αντικατέστησε.

Το κουσκούς, δεν πρέπει να το μπερδεύουμε με το ζυμαρικό κουσκουσάκι. Είναι η καρδιά του σταριού και πολύ πιο λεπτό από το πλιγούρι. Είναι προβρασμένο, γι αυτό δεν θέλει βράσιμο. Το μουσκεύουμε σε καυτό νερό ή ζωμό, μερικά λεπτά, μέχρι να απορροφήσει τα υγρά και είναι έτοιμο. Η αναλογία είναι 1 κουσκούς προς 1,5-2  υγρό. Το όνομά του, το οφείλει στο σκεύος με τις λεπτές τρύπες, την κουσκουσιέρα, που χρησιμοποιούν  κυρίως στις Αραβικές χώρες, σαν ένα είδος μπεν Μαρί, όπου αχνίζεται και φουσκώνει.

Θα δούμε αρκετές συνταγές γι αυτό το υγιεινό προϊόν, που μετά τον πόλεμο του ΄40, αντικαταστάθηκε από το ρύζι, που έφεραν από την   Αμερική.

Θα χαρούμε να δούμε τη γνώμη και τα σχόλιά σας.