Σεβασμός στην παραδοσιακή κουζίνα

Σεβασμός στην παραδοσιακή κουζίνα. Πόσο σπουδαίος είναι;
Ίσως το σημερινό θέμα μου φαντάζει πολύ ανεπίκαιρο. Μου δόθηκε αφορμή όμως από πραγματικό γεγονός που συνέβη σήμερα το πρωί. Έπινα τον καφέ μου συνοδεύοντας τον με τα αγαπημένα μου, γευστικότατα, αετουδάκια ή βασιλοπιτάκια της Σμύρνης, από τον φούρνο του Ελματζόγλου στην Νίκαια, όπου τα βρίσκω όλο τον χρόνο ¹. Την συνταγή τους θα σας την δώσω όταν τα φτιάξω. Τα αγαπώ ιδιαίτερα γιατί μου θυμίζουν τα παιδικά μου χρόνια, τότε που περίμενα πως και πως την παραμονή της Πρωτοχρονιάς για να γευτώ τα αετουδάκια της θείας μου Δέσποινας. Συγχρόνως, έψαχνα στο διαδίκτυο άρθρα σχετικά με τις αποικίες της Φώκαιας στην νότια Γαλλία, και την γαστρονομία τους. Ξαφνικά βλέπω την ανάρτηση μιας συνταγής με τον τίτλο «Αϊβαλιώτικη βασιλόπιτα αφράτη σαν κέικ με επικάλυψη λευκής σοκολάτας».
Έπεσα από τα σύννεφα, όπου βρίσκομαι μονίμως εδώ που τα λέμε. Άρχισε το μυαλό μου να παραμιλάει(συμβαίνει κι αυτό): Καλά μου παιδιά, είναι υπέροχο το κέικ σας, η σοκολάτα, και όλα τα σύγχρονα γλυκίσματα. Έχουμε στα χέρια μας καινούριες πρώτες ύλες και συνταγές ώστε να απολαμβάνουμε συνεχώς νέα πράγματα και εμείς οι παλαιότεροι. Είναι καλό αυτό. Η κουζίνα ταξιδεύει. Όλοι μας θέλουμε να μαθαίνουμε κάτι καινούριο. Όμως, όταν αναφερόμαστε στην παραδοσιακή κουζίνα κάθε τόπου, δεν θα πρέπει να το κάνουμε αβασάνιστα. Θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι το κάθε πιάτο της δεν είναι απλώς μια συνταγή τυχαία, είναι συνυφασμένη με τα πιστεύω του τόπου, τα ήθη, τα έθιμά, με την ιστορία του. Γιατί ιστορία δεν είναι μόνο τα μεγάλα γεγονότα, είναι και η άλλη ιστορία που γράφει η καθημερινότητα των απλών ανθρώπων. Πολύ περισσότερο όταν αναφερόμαστε στην κουζίνα των μικρασιατών, οι οποίοι μέσα από τραγικές και αντίξοες συνθήκες, κατάφεραν να την κάνουν σεβαστή από όλον τον κόσμο, και το όνομα και μόνο σμυρναίικο ή πολίτικο φαγητό, να αποτελεί εγγύηση, σε τέτοιο βαθμό, ώστε πολλοί για να πλασάρουν ένα πιάτο τους το βαφτίζουν σμυρναίικο.
Θα μου πείτε ότι πρέπει να χαιρόμαστε που αναγνωρίστηκε η αξία της κουζίνας μας. Ναι. Έχετε δίκιο. Μπορεί να το κάνετε από εκτίμηση και χαιρόμαστε γι αυτό. Όμως ο κάθε γονιός μεταλαμπαδεύει τις γνώσεις του στα παιδιά του. Σκεφτείτε λοιπόν· αν οι πρόσφυγες γονείς μας δεν σεβόντουσαν την ιστορία των γονιών τους, πώς μέσα από τις στάχτες, κυριολεκτικά, όχι μόνο θα στεκόντουσαν στα πόδια τους αλλά θα προσέφεραν τόσα πολλά σε όλους τους τομείς του πολιτισμού όπου κι αν βρέθηκαν; Και στον πολιτισμό περιλαμβάνεται και η γαστρονομία.
Ίσως θα με πείτε υπερβολική. Ίσως να είμαι φορτισμένη από την μνήμη των γονιών και των γιαγιάδων μου, μνήμες συνυφασμένες με την ζωή των 90 χρόνων της ιστορικής μας Νίκαιας.
Ναι πιστεύω ακράδαντα πως ο σεβασμός στην παραδοσιακή κουζίνα είναι σπουδαίος! Είναι σεβασμός στην ιστορία!
Τον οφείλουμε στα παιδιά μας.
Με αγάπη
Μια μικρασιάτισσα μαμά

Στις ίδιες κατηγορίες:

Ευαισθησία στην Γλουτένη. Αλήθεια ή μύθος;