Η ξαδέλφη μου η Παρή, που το κλίμα της βγάζει τα πιο τρυφερά, βελούδινα και νόστιμα φύλλα, τα συσκευάζει όπως στη φωτογραφία.
Πλένει και ζεματάει πολύ λίγο τα φύλλα, τοποθετημένα σε στοίβες, πάντα από την ίδια πλευρά του φύλλου . Τα στραγγίζει , τοποθετεί από 60-100 φύλλα μαζί, τα τυλίγει σε μασούρι και τα κλείνει σε σακουλάκι τροφίμων. Διατηρούνται στην κατάψυξη πάνω από έναν χρόνο.
Για να τα χρησιμοποιήσει, βάζει μέσα σε λεκάνη νερό, από τη βρύση και τοποθετεί εκεί το πακέτο. Σε λίγο τα φύλλα θα ξεδιπλωθούν μόνα τους και συνεχίζει το γέμισμα. Είναι σαν να τα κόψαμε εκείνη την στιγμή.
Η φίλη της μαμάς μου, Εύα Νικολαΐδου – Τριανταφυλλάκη, ποντιακής καταγωγής, προσφέρει στους φίλους της τα αμπελόφυλλα από το κτήμα της, που τα διατηρεί σε μεγάλα μπουκάλια, του 1,5 λίτρου, αναψυκτικών, πλυμένα και στεγνά. Διατηρούνται πάνω από ένα χρόνο. Μου τόνισε να σας αναφέρω ότι ο τρόπος είναι ποντιακός.
Μου είχε προμηθεύσει αρκετά μπουκαλάκια και τα παρουσίασα , αναφέροντας φυσικά την ….δασκάλα , στην τηλεοπτική εκπομπή «ΓΕΥΣΕΙΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ» της κυρίας Μαίρης Παναγάκου.
Κόβουμε τα τρυφερά φύλλα, που δεν είναι βέβαια ραντισμένα, πριν ζεσταθούν από τον ήλιο. Αν είναι ζεστά ή υγρά τα σκουπίζουμε και τ’ αφήνουμε στο δωμάτιο να στεγνώσουν. Κατόπιν τυλίγουμε πέντε ή παραπάνω φύλα ανάλογα το μέγεθος, σε σφικτό ρολό και τα βάζουμε στο μπουκάλι, από το στόμιο. Με τη βοήθεια του χεριού μιας ξύλινης κουτάλας τα πιέζουμε να στοιβαχτούν καλά. Τ’ αφήνουμε όλη νύχτα ανοικτά και το πρωί βιδώνουμε το καπάκι. Τα φυλάμε εύκολα σε ντουλάπι της κουζίνας μας, δεν θέλουν ψυγείο.
Όταν θέλουμε να τα μαγειρέψουμε, κόβουμε το μπουκάλι, τα ξετυλίγουμε και τα ζεματάμε κανονικά. Διατηρούνται , πράγματι, ολόφρεσκα και δεν αλλοιώνεται η γεύση και το χρώμα τους.
Η μέθοδος της Παρής, είναι πιο πρακτική και σίγουρη. Τα φύλλα στην άλμη, τα έτοιμα, δεν είναι ποτέ τόσο τρυφερά, γιατί σκληραίνουν από το αλάτι και δεν έχουν και την ίδια φρεσκάδα .
