Η κυρία Καίτη , Ελληνίδα, που έζησε πολλά χρόνια στο Κάιρο, είχα γειτόνισσα μια Αφρικανή, εξαιρετική κυρία και καλή μαγείρισσα. Όταν είμαι σε ταξίδι, μου λέει η κυρία Καίτη και φτιάξει κουλουράκια θα μου φυλάξει τα δικά μου. Όταν τις λέω ότι δεν έπρεπε αφού σου είπα ότι θα λείψω, μου απαντά : Όχι, αυτή είναι η δική σου μερίδα. Μας εκτιμούν πολύ τους Έλληνες. Κι εμείς , όμως οι Έλληνες του Καΐρου είμαστε δεμένοι μεταξύ μας και κάνουμε ότι μπορούμε για τον τόπο που μένουμε από τον καιρό των πατεράδων μας.
Τα κουλουράκια αυτά μοιάζουν με τ’ αμυγδαλωτά αρραβώνων της Λήμνου και ήταν το κέρασμα στις ετοιμασίες της νύφης για το γάμο. Τα λένε «βραχιόλια» . Όνομα που συμβολίζει τη δέσμευση και το στρογγυλό τους σχήμα συμβολίζει την ολοκληρωμένη και χωρίς τέλος αγάπη.
ΥΛΙΚΑ
1 κιλό αμύγδαλα ασπρισμένα, στεγνά
2 ασπράδια αυγού
2 κούπες ζάχαρη άχνη
2 σταγόνες άρωμα πικραμύγδαλου- προαιρετικά
1/2 κουταλάκι ξύσμα λεμονιού
1 κουταλιά κοφτή μέλι
ανθόνερο πορτοκαλιού
200 γραμ. αμύγδαλα λευκά , φιλέ, για το τελείωμα.
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Στεγνώνουμε το ένα κιλό αμύγδαλα στον φούρνο στους 140 βαθμούς δέκα λεπτά, να μην πάρουν καθόλου χρώμα. Όταν κρυώσουν ταλέθουμε από λίγα κάθε φορά, να γίνουν σαν αλεύρι.
Τα βάζουμε σε λεκάνη, προσθέτουμε τ’ ασπράδια , το άρωμα πικραμύγδαλου, αν το χρησιμοποιήσουμε, την ζάχαρη , το μέλι ,το ξύσμα και τα ζυμώνουμε,* προσθέτοντας κατά διαστήματα λίγο ανθόνερο, 2-3 κουταλιές είναι αρκετό, μέχρι να γίνει μια εύπλαστη ζύμη. Την τυλίγουμε σε μεμβράνη και την βάζουμε στο ψυγείο. Μπορεί να γίνει και την προηγούμενη μέρα.
Σπάμε λίγο στα χέρια τ’ αμύγδαλα φιλέ να γίνουν μικρότερα κομμάτια και τ’ απλώνουμε σε δίσκο.
Παίρνουμε κατόπιν κομμάτια από την αμυγδαλόπαστα που βάλαμε στο ψυγείο και πλάθουμε «κορδόνια», σε πάχος όσο το μικρό μας δάχτυλο και με μήκος 10-12 εκατοστά. Ενώνουμε τις δυο άκρες να σχηματιστεί ένας κύκλος. Πιέζουμε την επάνω επιφάνεια κάθε κουλουριού στα τριμμένα αμύγδαλα του δίσκου, για να κολλήσουν επάνω τους και τα τοποθετούμε σε λαμαρίνα στρωμένη με λαδόκολλα, με την πλευρά που έχει τ’ αμύγδαλα προς τα πάνω.
Ψήνουμε στους 165 βαθμούς για 10 λεπτά. Μόλις δούμε κάποιο σημείο να παίρνει χρώμα τα βγάζουμε αμέσως. Δεν πρέπει να ψηθούν πολύ. Όσο να στεγνώσει η ζύμη. Τ’ αφήνουμε να κρυώσουν πάνω στο χαρτί, γιατί όσο είναι ζεστά είναι μαλακά. Όταν δούμε ότι ξεκολλάνε εύκολα τα βγάζουμε σε πιατέλα.
* Επειδή δεν έχουμε πραλινομηχανή, όταν αλέσω τ’ αμύγδαλα τα ζυμώνω με τα υπόλοιπα υλικά και αφού γίνει η ζύμη την ξαναζυμώνω , από λίγη κάθε φορά, στο πολυμίξερ, με τα μαχαιράκια, πέντε λεπτά, μέχρι να γίνει όλο μια μάζα, όσο γίνεται λεία .
Στη φωτογραφία , εκτός από τα βραχιόλια, έφτιαξα δυο μεγαλύτερα, σαν στέφανα, και τα στόλισα με στάχια, που έφτιαξα τρίβοντας μικρά κομμάτια αμυγδαλόπαστας ανάμεσα στον αντίχειρα και το δείκτη, σαν φιδέ. Βρέχοντας τα ελαφρά, με λίγο νερό κολλάνε πάνε στο βραχιόλι.
Το σχέδιο είναι δικό μου και τα έφτιαξα στην προετοιμασία γάμου, του εξαδέλφου μου Τάσου ( γιού της πρώτης μου ξαδέλφης Παρής ), με την Κατερίνα. Τους εύχομαι να είναι πάντα αγαπημένοι και να χαίρονται την κόρη τους!
