Biscotti e cantucci (μπισκότι και καντούτσι)

mamavasso_logo_3_smallΑυτά τα μπισκότα τα δοκίμασα πρώτη φορά στη Νάπολι, στο σπίτι της Μανταλένας και του Τζιοβάνι.

Biscotto και στον πληθυντικό biscotti είναι ιταλική λέξη και προέρχεται από τη λατινική «bis » που σημαίνει δυο φορές και «cotto» που σημαίνει ψημένο. Σαν το ελληνικό παξιμάδι, ή τον δίπυρο άρτο των αρχαίων ελλήνων.

Επειδή τα παξιμάδια κρατάνε πολύ καιρό , ήταν το ψωμί των θαλασσοπόρων και των ρωμαϊκών λεγεώνων στον πόλεμο. Όπως και στην Κάλυμνο τα έπαιρναν μαζί τους οι σφουγγαράδες μαζί με θαλασσινά ,διατηρημένα σε θαλασσινό νερό, αλίπαστα.

Με την πάροδο του χρόνου οι Ιταλοί τα εμπλούτισαν με ξηρούς καρπούς, κυρίως αμύγδαλα ολόκληρα, με τον εσωτερικό φλοιό και άρωμα αμυγδάλου . Στην Ιταλία έχουν πολλά είδη, διαφορετικά σε κάθε περιοχή, όπως τα  cantucci (πετρωτά), γιατί μοιάζουν τα κομμένα αμύγδαλα με πέτρες μωσαϊκού ήτα anicini, με άρωμα και σπόρους γλυκάνισου .

Τα cantucci και τα biscotti τα  σερβίρουν στο τέλος του γεύματος με κρασί vin Santo , ( κρασί Άγιο). Όπως στην Ελλάδα έχουμε το λευκό  γλυκό μοσχάτο της Λήμνου, το μοσχάτο της Σάμου ή  της Σαντορίνης.

……< Δόξα του κρύσταλλου, κρασί της Σαντορίνης>, όπως  λέει και ο ποιητής Ν. Καββαδίας.

Εκτός από κρασί, συνοδεύουν  και άλλα ροφήματα, όπως το τσάι. Οι Ιταλοί «λένε μαζί , αλλά όχι μαζί». Δηλαδή να τρώμε μια μικρή μπουκιά από το μπισκότο, να την μασάμε λίγο και μετά να παίρνουμε μια γουλιά κρασί, ή ρόφημα, ώστε να απολαύσουμε όλες τις γεύσεις μαζί και κάθε μια χωριστά.

Τα anicini τα σερβίρουν , συνήθως, με γλυκανισάτο λικέρ. Ταιριάζουν, όμως και με το ελληνικό ούζο.

Τα  biscotti είναι αφράτα, γιατί περιέχουν λίπος και 4-6 αυγά στη δόση .Τα cantucci, δεν έχουν λίπος , έχουν λιγότερα αυγά, γι αυτό είναι πιο σκληρά και δεν διαλύονται εύκολα. Τα πιο ονομαστά είναι της πόλης Prato.

CANTUCCI- Σημαίνει αυτό που έχει πετρούλες, γιατί το αμύγδαλο σε κάθε φέτα φαίνεται σαν λευκή πετρούλα.

Οι Άγγλοι τα biscotti τα φτιάχνουν τα Χριστούγεννα και χρησιμοποιούν καρπούς στα αγαπημένα τους χριστουγεννιάτικα χρώματα. Το πράσινο με φιστίκια τύπου Αιγίνης και το κόκκινο με κεράσια γλασέ ή αποξηραμένα. Συνοδεύουν το τσάι τον καφέ ή τη σοκολάτα τους.

Τα προσφέρουν επίσης σε παλιομοδίτικη ρομαντική συσκευασία, ως φιλικό δώρο.

Εγώ προτιμώ να τα φτιάχνω όταν έχω φαγητό για φούρνο. Ψήνω πρώτα τις μπαγκέτες και μετά από το φαγητό, χαμηλώνω το φούρνο και τα ψήνω, κομμένα, τη δεύτερη φορά. Όπως παλιά έκαναν το ψωμί παξιμάδια , στον ζεστό και σβηστό φούρνο της γειτονιάς, μετά το φούρνισμα των ψωμιών.

Θα χαρούμε να δούμε τη γνώμη και τα σχόλιά σας.