Αγαπημένοι μου φίλοι σας το είπα, σας το λέω και… μάλλον θα το ξαναπώ: Τρελαίνομαι για εκθέσεις και σεμινάρια γαστρονομίας.
Το Σαββατοκύριακο 15-16 Οκτωβρίου επισκεφτηκα την έκθεση cheese lover’s, στο ΣΕΦ.
Εκεί, εκτός των πολλών άλλων προϊόντων, γνώρισα ένα καταπληκτικό τυρί, σαν κρέμα κιτρινωπή, αλλά όχι εντελώς λεία, την «σιτάκα» από την Κάσο. Η τυροκόμησή της διαφέρει εντελώς από την συνηθισμένη.
Όπως ευγενικά μου εξήγησαν, γίνεται από ξινισμένο γάλα πρόβειο ή κατσικίσιο που βράζουν ανακατεύοντας 8-10 ώρες με ένα ξύλο από δάφνη -το ταράλι ή καλαμούτσι-, μέχρι να εξατμιστούν όλα τα υγρά και να μείνει ένα πικάντικο «ψημένο» τυρί, με πικάντικη και υπόξινη γεύση. Η υφή του είναι λίγο πιο κρεμώδης από την κοπανιστή και δεν είναι τόσο αλμυρό. Είναι, εν ολίγοις, μοναδικό!!!
Στην Κάσο, στις Κυκλάδες όπως και στην Κρήτη τυροκομούσαν στα μητάτα ή μιτάτα. Η ονομασία είναι παλαιά από τους Βυζαντινούς χρόνους, και προέρχεται από την λατινική ονομασία metatum, το οποίο ήταν ένα πέτρινο πρόχειρο κατάλυμα αγγελιοφόρων, στρατιωτών κ.ά., σε σχήμα τετράγωνο ή θολωτό
Το μιτάτο ή ο μιτάτος διαφέρει από το μαντρί, στο ότι εκτός από κατάλυμα του βοσκού είχε και το διαμέρισμα του τυροκομείου.
Σήμερα η Κάσος διαθέτει το μοναδικό εξοπλισμένο με σύγχρονα μέσα τυροκομείο, του Ιωάννη Βοναπάρτη. Ανάμεσα στα πολλά τυροκομικά του παρασκευάζει και την σιτάκα.
Εγώ την προμηθεύτηκα από τον Μανδραγόρα στον Πειραιά, σε συσκευασία των 250 γρ.
Στη σελίδα του τυροκομείου και σε συνέντευξη του κυρίου Βοναπάρτη είδα ότι στην Αθήνα την έχει το κατάστημα ΜΙΡΑΝ. Ελπίζω να διαδοθεί σε όλη την Ελλάδα γιατί το αξίζει.
Αμέσως μετά θα σας δώσω την συνταγή που μου έδωσαν για τις ονομαστές«μακαρούνες με σιτάκα»που δεν λείπουν σαν πρώτο πιάτο από κανένα πανηγύρι, γιορτή, γάμο ή άλλη χαρά, αλλά και στο καθημερινό τους τραπέζι.
Ελπίζω να τις απολαύσετε!