Ίσως σας φανεί περίεργη η φωτογραφία με το ρόδι και την ανδρική γραβάτα. Πριν από χρόνια είχα παραγγείλει από την Αγγλία, μέσω του καταλόγου past times, ορισμένα είδη εμπνευσμένα από τα παλαιά παραδοσιακά πολλών χωρών. Στην μεταξωτή γραβάτα είναι τυπωμένο το μοτίβο με τα ρόδια, τα οποία στην χώρα της καταγωγής τους την Περσία, τα βρίσκουμε τυπωμένα πάνω σε υφάσματα, ριχτάρια, ταπετσαρίες τοίχων και σε πολλά άλλα αντικείμενα.
Το ρόδι ήταν γνωστό στην Ελλάδα από τους αρχαίους χρόνους. Σας φάρμακο το αναφέρει ο Διοσκουρίδης και άλλοι γιατροί της αρχαιότητας. Επίσης αναφέρεται και στην μυθολογία, στο μαρτύριο του Σίσυφου.
Ο Όμηρος, στην Οδύσσεια, το συγκαταλέγει στα δέντρα του κήπου των ανακτόρων του Βασιλιά Αλκίνοου.
…ὄγχναι καὶ ῥοιαὶ καὶ μηλέαι ἀγλαόκαρποι συκέαι τε γλυκεραὶ καὶ ἐλαῖαι τηλεθόωσαι. τάων οὔ ποτε καρπὸς ἀπόλλυται οὐδ᾿ ἀπολείπει χείματος οὐδὲ θέρευς, ἐπετήσιος: ἀλλὰ μάλ᾿ αἰεὶ Ζεφυρίη πνείουσα τὰ μὲν φύει, ἄλλα δὲ πέσσει (εκεί αχλαδιές, μηλιές χρυσόκαρπες, ρογδιές φυλλομανούνε, εκεί συκιές γλυκές κι ολόχλωρες ελιές θωρείς ολούθε. Καρπός δε χάνεται, μια που ‘δεσε, κι ουδέ τους απολείπει χειμώνα καλοκαιρι, αδιάκοπα· τι ασίγαστα φυσώντας εδώ γεννάει καρπούς ο ζέφυρος κι άλλους εκεί γουρμάζει.). – Οδύσσεια Η’ 115 (Μετάφραση Ν. Καζαντζάκη – Ι. Κακριδή 1938)
Στην Ελληνική μυθολογία η Δήμητρα δεν κέρδισε την κόρη της Περσεφόνη για πάντα πάνω στη γη, αλλά την μοιράζονταν με τον Πλούτωνα, γιατί εκείνη είχε φάει μερικούς σπόρους ροδιού, κατά την παραμονή της στον κάτω κόσμο. Σήμερα τα κόλλυβα, προσφορά στους νεκρούς, τα στολίζουν με ρόδια.
Το ρόδι σε όλον σχεδόν τον κόσμο είναι σύμβολο πλούτου, γονιμότητας και καλοτυχίας. Όπως το σπάσιμο του ροδιού από την νύφη όταν μπαίνει στο νέο της σπίτι ή το ρόδι της Πρωτοχρονιάς.
Αυτή την εποχή τα ρόδια στην Ελλάδα είναι εισαγόμενα, εκτός εποχής, αλλά έχουν κερδίσει έδαφος στην παγκόσμια γαστρονομία.
Αφορμή γι αυτό το άρθρο στάθηκε μια σαλάτα που έφαγα στο εστιατόριο του μουσείου Ακρόπολης, το στέκι μου, όπως το λέω και μου θύμισε και την σαλάτα της Ναπολιτάνας φίλης μου Μαγδαλένιας. Σας της περιγράφω σε επόμενο άρθρο.
Στην Σμύρνη, όπως και σε άλλες πόλεις και χώρες, που δεν είχαν λεμόνια το καλοκαίρι εκτός από το ξινό (κιτρικό οξύ ή λεμόντουζου, όπως το έλεγαν), χρησιμοποιούσαν χυμό από ξινά ρόδια, άλλη ποικιλία από τα γλυκά που γνωρίζουμε.
Σε άλλο άρθρο για τα διάφορα ντρέσινγκ θα σας δώσω συνταγές για να τα απολαμβάνετε πολύ καιρό, αλλά και σαν ποτό Χειμώνα-Καλοκαίρι όπως το ροσόλι.
